W okresie zwiększonej zachorowalności na grypę i przeziębienia wielu z nas sięga po naturalne metody wzmocnienia odporności (o których więcej pisałam TUTAJ i TUTAJ), w tym również po miód – naturalny produkt spożywczy, słodki, wysokokaloryczny, konserwujący i leczniczy znajdujący zastosowanie od wielu tysięcy lat. Wszystkie naturalne miody mają działanie lecznicze, w zależności od swojego składu pomagają w zwalczeniu chorób układu oddechowego, pokarmowego, krążenia, moczowego, nerwowego, wzrokowego oraz chorób skóry. Dlaczego więc nie podawać go dzieciom?
Od kiedy można podawać miód dzieciom?
Większość dostępnej literatury naukowej nie zabrania podawania niemowlętom miodu, jednakże równolegle możemy przeczytać o zatruciach dzieci poniżej pierwszego roku życia bakterią Clostridium botulinum, która namnaża się w jelitach uwalniając toksyny i powodując botulizm dziecięcy. Choroba ta nie dotyczy starszych dzieci oraz dorosłych, którzy posiadają naturalną florę bakteryjną w jelitach, zapobiegającą rozwojowi i namnażaniu tychże bakterii.
Clostridium botulinum jest wykrywana nie tylko w miodzie, ale i w glebie, kurzu, powietrzu, na warzywach i owocach, a także w świeżym i przetworzonym mięsie, przetworach warzywnych i owocowych – przetrwalniki bakterii niestety nie giną w 100°C (według badań przeprowadzonych w Al Khafji Hospital w Arabii Saudyjskiej – http://www.apiterapia.rostkowski.info/linki/broken/honey-infants.pdf). Idąc tą drogą niepodawanie niemowlętom miodu powinno być współmierne z niepodawaniem także warzyw, owoców, czy mięsa.
Badania w Al Khafji Hospital
- Przebadano 221 próbek miodu pochodzących z 14 krajów w kierunku obecności bakterii Clostridium botulinum. W żadnej próbce nie wykryto bakterii.
- Przeprowadzono wywiad wśród 719 matek, zadając pytanie: czy podawały swoim dzieciom miód przed ukończeniem przez nie pierwszego roku życia? 545 matek (75,8%) podawało swoim niemowlętom (1525 niemowląt) miód przynajmniej raz. 57 niemowląt otrzymało miód w pierwszym miesiącu życia, 611 w pierwszych 6 miesiącach, 857 w okresie od 6 do 12 miesiąca życia. W tym samym czasie nie zarejestrowano żadnego przypadku butulizmu dziecięcego w całym okręgu Al Khaji.
Jaki miód wybrać?
Każdy miód naturalny jest dobry. Różnice w składzie chemicznym miodów oraz ich działaniu są niewielkie i dotyczą kilku procent. Najważniejsze by miód spożywać, a także w odpowiedni sposób przygotowywać sobie z niego mikstury. Najprostszy sposób na wzmocnienie organizmu to dodanie do szklanki z przegotowaną wodą łyżki miodu i pozostawienie do pełnego rozpuszczenia na 12 godzin (najlepiej jest zrobić wieczorem i wypić na czczo rano). Dokładnie taki roztwór piję ja i moje córki codziennie rano. Oprócz właściwości zdrowotnych zapewniacie sobie uzupełnienie płynów w organizmie z samego rana.
Jak odróżnić naturalny miód od sztucznego?
Istnieje prosty test na wykrycie sfałszowanego cukrem (a dokładnie syropem cukrowym) miodu.
Do szklanki z wodą wlewamy powoli miód (niewielka ilość starczy). Naturalny miód spływa nieprzerwanym strumieniem na dno, gdzie tworzy się wyraźna granica pomiędzy wodą a miodem, rozpuszcza się bardzo powoli. Miód z dodatkiem syropu cukrowego nie spływa równo, tworzy zawirowania, szybciej rozpuszcza się w wodzie – zwłaszcza przy zamieszaniu, na dnie układa się nieregularnie, granica między miodem i wodą jest niewyraźna.
Czy miód uczula?
Zdarzają się przypadki uczulenia na miód, objawiające się nudnościami, biegunką, wymiotami, czy wysypką. Uczula nie tyle miód, co jakiś składnik miodu – najczęściej jest to pyłek którejś z roślin rosnących w okolicy pasieki, wielce prawdopodobne, że dostający się do miodu – ten sam rodzaj miodu z innej pasieki może już nie powodować objawów alergii. Po wystąpieniu uczulenia warto zasięgnąć porady lekarskiej.
Ile miodu powinniśmy dziennie spożywać?
- niemowlęta – 7 gramów/dzień
- dzieci do 16 roku życia – 10-50 gramów/dzień
- dorośli – 50-100 gramów/dzień
Łyżeczka do herbaty = ok. 10-12 gramów miodu.
Łyżka stołowa = 20-25 gramów miodu.
Cukier (klasyczny biały, produkowany z buraków) to w 99,8% sacharoza, która musi być przez organizm rozłożona na glukozę i fruktozę, dopiero wówczas zostaje wchłonięta do krwi. Miód w 80% składa się z glukozy i fruktozy, które bez procesu trawienia bezpośrednio wchłaniane są do organizmu. 100 gramów miodu dostarcza 315 kcal – tyle samo cukru zawiera 400 kcal. Ponadto miód zawiera jeszcze wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i 15 innych pierwiastków, a także enzymy, inhibiny oraz kwasy organiczne. Działa bakteriostatycznie, odtruwająco, a także udowodnione jego skuteczność w profilaktyce leczniczej.
Zdecydowanie lepiej jest zastąpić tradycyjny cukier miodem!
Według najnowszych badań jedzenie miodu zmniejsza od 17% do 48% występowanie bakterii Streptococcus Mutans, odpowiedzialnej za tworzenie płytki nazębnej, więc miód pszczeli także zapobiega powstawaniu próchnicy zębów.
Podziel się swoim zdaniem i zostaw komentarz.
